Σίγουρα χθες ήταν το πρόσωπο της ημέρας! Η μάνα σύμβολο, που αψηφά τα πάντα και με το παιδί της στην αγκαλιά «τράβηξε» το δρόμο… αυτόν που αρκετοί από εμάς για τους «χ» ή «ψ» λόγους, αδυνατούμε να διαβούμε.
Ναι, στον Πύργο… στην πόλη που ειρωνεύονται και χλευάζουν αρκετοί, μια μάνα στάθηκε στο ύψος της, περιφρόνησε τη ζεστασιά του παρακείμενου καφέ και μες τη βροχή τίμησε εκείνους τους ήρωες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία τούτης της χώρας.
Τίμησε την ιστορία μας, τα ιδανικά μας, τις αξίες μας, την πατρίδα μας, την υπόσχεση που είχε δώσει στο παιδί της «…θα κάνουμε παρέλαση», αδιαφορώντας για το πώς θα το έβλεπε ή θα το σχολίαζε ο κάθε «Ελληνάρας», κάτω από την ομπρελίτσα του ή πολύ περισσότερο το βράδυ από τον καναπέ της αποβλάκωσης!
Τίμησε το όνομά της, το ρόλο της σε τούτη την κοινωνία και έδειξε σε όλους εμάς ότι η δύναμη της ψυχής είναι προσωπικό χάρισμα και όχι ρυμουλκούμενη ατραξιόν… εντυπωσιασμού και συλλογικής προσπάθειας.
Έκανε αυτό, που δεν έκαναν τόσοι άλλοι…
Τίμησε και παράλληλα δίδαξε στο παιδί της τι σημαίνει «λεβεντιά». Αυτή που δεν είχαν τόσοι άλλοι που ακίνητοι και ανίκανοι την παρακολουθούσαν στη Μανωλοπούλου, αλλά και τα «πολιτικά ανδρείκελα», οι επίσημοι της καρέκλας… που ασέλγησαν πάνω στο όνομα και την ιδέα της εθνικής επετείου, με την απουσία και την περιφρόνησή τους στους θεσμούς!
Ναι, αυτή η μάνα… η Κατερίνα Τσιρώνη, δεν χόρεψε το χορό του Ζαλόγγου, ακολουθώντας τη ροή της τοπικής πολιτικής κατάντιας και του κοινωνικού ωχαδερφισμού! Έκανε παρέλαση, εκπροσωπώντας όλες τις μάνες… τους οδηγούς της ιστορίας μας, που πάντα μπαίνουν μπροστά, δίχως ποτέ και λιγοψυχήσουν ή να λιποτακτήσουν.
Ήταν εκεί, περιφρονώντας και καταδικάζοντας με τη στάση της, τις γελοίες τοποθετήσεις του «δήθεν» υπουργού παιδείας περί ελληνικού έθνους και όλων εκείνων που πουλάνε την Ελλάδα, δίχως ίχνος ντροπής… με συνυπεύθυνους όλους εμάς που συνεχίζουμε να ανεχόμαστε το θράσος, το ψέμα και την υποκρισία των καρεκλοκενταύρων της εξουσίας.
Ήταν όμως εκεί και μπράβο της, ως ζωντανό παράδειγμα για το ίδιο της το παιδί… που έβλεπε τη μάνα του να αντιδρά ειρηνικά και να αντιστέκεται σε ότι θέλει να μας κρατάει καθηλωμένους στο βάλτο της απραξία…
Εύγε λοιπόν σ’ αυτή τη ΜΑΝΑ, που έκανε χθες ότι δεν κάναμε εμείς τόσα χρόνια! Να υψώσουμε το ανάστημά μας.
Σ’ ευχαριστούμε Κατερίνα…