Χάσαμε το μέτρο… τη μπάλα που λένε οι του ποδοσφαίρου την περσινή χρονιά, με τα τόσα κατάλοιπα που κουβαλάμε από γενιά σε γενιά, από τότε που κάποιοι μας βάφτισαν ως της μεταπολίτευσης παιδιά! Με το άγχος παραμάσχαλα, τη δήθεν κουλτούρα ως απόγονοι του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Αισχύλου και πάει λέγοντας… φτάσαμε να κυνηγάμε τη […]
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα που ο Θεός της χάρισε πλούτο, ήλιο και θάλασσα… οι κάτοικοί της ζούσαν ήσυχα κι ωραία… με τις γνωστές αδυναμίες και τα κουσούρια τους, κρατώντας όμως μια ισορροπία ανάμεσά τους. Τα χρόνια όμως πέρασαν, μαζί και κυβερνήτες… που άλωσαν το είναι τους, τη σκέψη τη δομή τους. […]
Ήταν 23 του Απρίλη το 2010, τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο με τη μωβ γραβάτα και με κατεβασμένα τα μανίκια, έβαλε τη ζωή μας στον «πάγο», αναγκάζοντάς μας να αναθεωρήσουμε τα όσα πιστεύαμε μέχρι εκείνη τη μέρα και να το πάμε ξανά από την αρχή!!! Αυτή όμως η νέα αρχή, είχε όνομα: […]
Μια αγαπημένη συνήθεια από το χθες, έρχεται να μας θυμίσει το πώς κάποιες μικρές στιγμές, κάποιες γλυκές συνήθειες, είναι ικανές να μας χαρίσουν λίγη ευτυχία και ελπίδα για το αύριο, που μέχρι χθες θεωρούσαμε πως είναι εγκλωβισμένο στις «συμπληγάδες πέτρες» της υπερκατανάλωσης! Ναι, πιστέψτε με… ένα τόσο δα μικρό πράγμα, μπορεί να μας αλλάξει τη […]
Αν μας ρωτούσε κάποιος σήμερα, αν θέλαμε να γίνουμε αναγνώστες ενός βιβλίου, ίσως να τον κοιτούσαμε απορημένοι, γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι για να διαβάσεις ένα βιβλίο, δεν χρειάζεται να σου το προτείνει κάποιος, αλλά γιατί αγαπάς τα ταξίδια του νου μέσα από τις σελίδες του, αλλά και γιατί κάθε βιβλίο έχει να σου δώσει κάτι […]
Ξεχάστε τις παλιές παραγγελίες στον καφενέ: έναν ελληνικό ναι και όχι ή έναν διπλό βραστό προς το γλυκό ή ακόμα ένα φρέντο εσπρέσο με στέβια, καθώς από 1η Ιουλίου ο καφές θα εντάσσεται στα ακριβά ροφήματα, αφού κρίθηκε «ένοχος» για πολλαπλές εγκεφαλικές – νευροσπαστικές εκρήξεις και «αιτία» συνάθροισης πολλών ατόμων, με επικίνδυνο θέμα συζήτησης!!! Μόδα […]
Πέρασαν χρόνια από κείνη τη μέρα που η μικρή Ελλάδα ορφάνεψε από τους δήθεν συμμάχους και προστάτες της! Γιατί μεταξύ μας, ποτέ δεν είχε φίλους προστάτες, ούτε συμμάχους… μόνο ομορφονιούς που την ορέγονταν, γιατί ήταν πανέμορφη και την «ήθελαν» όλοι! Μέχρι που την κηδεμονία της πλέον, ανέλαβε η γριά Ευρώπη που στο παρελθόν είχε διατελέσει […]
«Να παγαίνεις μέχρι εκεί που φτάνει το ποδάρι σου», έλεγε χρόνια πριν ο σοφός, αγράμματος κατά τους σημερινούς φωστήρες, λαός… κάτι που έβρισκε σύμφωνους και τους κατοίκους εκεί πάνω στην Τρανή Χούνη, όπου όπως και να το κάνουμε, είχαν άλλη άποψη… «Μας χαρίζουν σπίτια και εμείς θα τους γυρίσουμε την πλάτη;», έλεγαν και ξανάλεγαν τότε, […]
Τρία γουρουνάκια, τρία αδερφάκια… πήραν την απόφαση να κάνουν νοικοκυριά, μιας και ο παλιόλυκος τους είχε σπάσει τα νεύρα για τα καλά! «Έχουμε πρόβλημα αδερφάκια κινδυνεύουμε από ασύμμετρες απειλές και πρέπει να θωρακιστούμε, πριν ο στρατηγός άνεμος όπως έλεγε και ο Βύρων, μας τα ρημάξει όλα!» «Και τι προτείνεις μεγάλε αδερφέ;» τον ρώτησε το μεσαίο […]
Έτσι την πάτησε και η φίλη μου η Φωτεινούλα… Χρόνια ταγμένη ήταν στον άντρα της ζωής της, εκείνο το ρεμάλι της Λιοσίων, που από το πρωί μέχρι το βράδυ μπεκρόπινε συντροφιά με της κυρίες των μπορδέλων, απλώνοντας το χεράκι του όταν του το επέτρεπε η κουβέντα στον πισινό της καθεμίας, που περίμενε τον επόμενο πελάτη. […]