Είναι στιγμές που μαθαίνεις κάτι και όλα μέσα σου, αλλάζουν! Ένα τυχαίο γεγονός είναι ικανό να σου αλλάξει τη ζωή, είτε προς το καλό, είτε προς το κακό.
Όλα είναι πιθανά στη ρουλέτα της ζωής…
Αφορμή στάθηκε για να γράψω αυτές τις αράδες, ένα δημοσίευμα που έπεσε στα μάτια μου τυχαία:
«Το όνομα Σαλβαδόρ Καμπάνιας, ακουγόταν σε όλα τα ποδοσφαιρικά σαλόνια. Ήταν το επόμενο μεγάλο αστέρι που ετοιμαζόταν να υποδεχτεί η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Μαν. Γιουνάιτεντ, του Άλεξ Φέργκιουσον, με ένα αρκετά μεγάλο συμβόλαιο. Όμως μια νύχτα ήταν αρκετή για να διαλύσει τα όνειρά του και να ανατρέψει τη ζωή του. Ιανουάριο του 2010, ο Σαλβαδόρ Καμπάνιας, βρίσκεται σε ένα μπαρ, απολαμβάνοντας το ποτό του. Ξαφνικά δύο θαμώνες αρχίζουν να πυροβολούν, με τις σφαίρες να πέφτουν βροχή. Το αποτέλεσμα τραγικό. Δεκάδες τραυματίες, και ο άτυχος ποδοσφαιριστής στην εντατική με μια σφαίρα στο κεφάλι. Οι γιατροί καταφέρνουν να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να επανέλθει στα γήπεδα, χωρίς ποτέ να φτάσει στα επίπεδα πριν το αιματηρό συμβάν».
Τα παιχνίδια της μοίρας; Το πεπρωμένο; Το κακό το ριζικό; Όπως και να τι πεις, όποιον τίτλο και να του δώσεις, είναι κάτι που σε ακολουθεί, σε συντροφεύει σε όλη σου τη ζωή…
Κάτι που ενώ τα έχεις όλα, μπορεί μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου να σε ρίξει στα «βράχια» ή από τη μια στιγμή στην άλλη, να σε πάρει και να σε απογειώσει!
Αυτό θα μου πεις είναι η ζωή, αυτή είναι η μαγεία της, αλλά άσχημο και οδυνηρό σε αυτόν που το βιώνει, όσο και αν εμείς το σχολιάζουμε εκ του ασφαλούς.
Η ζωή είναι δική μας λοιπόν και επειδή αύριο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, ας απολαύσουμε αυτό που έχουμε και ας σταματήσουμε να είμαστε άπληστοι και αχάριστοι… «διεκδικώντας» ή «κατακρίνοντας» κάτι που πιθανόν δεν μας αφορά.
Ας ξαναγίνουμε άνθρωποι, αντίθετοι σε αυτό που χρόνια μας μπολιάζουν οι «ειδικοί» μιας αναίσθητης και καταναλωτικής κοινωνίας, μιας και τίποτα δεν φέρνει την ευτυχία, αν πρώτα δεν ζήσεις την κάθε στιγμή…
Παύλος Ανδριάς