Έχοντας ακόμα στο μυαλό μου νωπές τις εικόνες…από αυτή την απολαυστική παράσταση, κάθισα να γράψω αυτά πραγματικά που με εντυπωσίασαν και με έκαναν να γελάσω με την ψυχή μου…
Φαλιρισμένες μπουτίκ εσωρούχων, πετσοκομμένοι μισθοί, συντάξεις και μνημόνια, μετανάστες, κατασχέσεις τραπεζών για θαλασσοδάνεια, εξώσεις, απιστίες συζύγων, divas drag-queens σε ψηλοτάκουνα, πορωμένες τζογαδόρισσες, αλκοολικές πρώην Σταρ Ελλάς με τραγελαφικά μεθύσια, αντιεξουσιάστριες με CD του Τέρη Χρυσού ανά χείρας, έκαναν ένα μοναδικό πέρασμα από τη σκηνή, πάνω σε κείμενα και σκηνοθεσία του εντυπωσιακού και απολαυστικού Χάρη Βορκά, με όλη την ομάδα των ηθοποιών να μας παρασύρει σε συνεχόμενες εκρήξεις άφθονου γέλιου.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, στην συνέχεια ήρθαν και οι εκδικητικές πράξεις δολιοφθορών, οι διπλές ζωές, οι λαθραίες ερωτικές συναντήσεις, μπάτσοι bisexual, σεξ, «ιπτάμενα» αγγούρια, αρνάκι Νέας Ζηλανδίας, «Οιδίπους Τύραννος» avant-garde με… αρσενική Ιοκάστη, άφθονο λαϊκό πεντάγραμμο στην διαπασών, ολίγα καλιαρντά, απερίγραπτες ιντριγκαδόρικες «ντανιές» κι ένα ουρανοκατέβατο jackpot στο joker… τυλιγμένα όλα μέσα σε ατέλειωτα μέτρα μεταξωτού «ΡΟΖ ΤΑΦΤΑ» και θεατές εμάς που δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε τα δάκρυα γέλιου και ψυχικής ευφορίας.
Κι αν τα έγραψα όλα αυτά, είναι γιατί αυτό που θα δείτε, δεν μπορεί να το φανταστεί κάποιος, μιας και η απόδοση των ρόλων και των γεγονότων πάνω στη σκηνή, δεν στηρίζονται σε γνωστό «πλαίσιο» θεατρικής απόδοσης…
Έτσι, ο Χάρης Βορκάς πάνω στη σκηνή μας καθηλώνει με την έξυπνη απόδοση του «κομβικού» ρόλου του και μας ξεσηκώνει με τους ευρηματικούς διαλόγους.
Η Λουκία Παπαδάκη, με τις εμμονές και τα λάθη της, δίνει άλλη διάσταση στο έργο… μας ξυπνάει τις μνήμες του χθες και έντεχνα μας περνάει τα δικά της μηνύματα μέσα από τον έξυπνα δομημένο ρόλο της.
Η Κατερίνα Ροδίτη, η απολαυστική ξανθιά που με τη γλυκύτητα, μα και την «αφέλεια» που διακρίνει το ρόλο της, φέρνει τα πάνω κάτω στην εξέλιξη του έργου… αλλά η ίδια μας «κερδίζει» με το νάζι και τις πετυχημένες ατάκες της.
Ο Αγησίλαος Σιούνας, το όργανο της τάξης που με τις αδυναμίες του συνθέτει το πάζλ των «ενόχων», δίχως όμως να τους συλλαμβάνει, αφήνοντας απ’ έξω τα δικά του καμώματα και τη διπλή ζωή του.
Και ποιος «αγανακτισμένος» Έλληνας δεν θα ήθελε να είχε μια Πέννυ Σταθάκη… στη ζωή του, μια γυναίκα «έκρηξη», που πραγματικά πάνω στη σκηνή δίνει ρεσιτάλ, σκορπώντας και αυτή άφθονο γέλιο…
Όσο για την Ρέα Τουτουνζή, τι να πεις! Μια ξεχωριστή παρουσία, μια κυρία πάνω στη σκηνή, εντυπωσιακή και απολαυστική με όμορφες εκρήξεις αυτοσαρκασμού.
Αν αναζητάτε λοιπόν, μια παράσταση που θα σας μείνει αξέχαστη, θα έχει γέλιο, καλές ερμηνείες, κωμικοτραγικές καταστάσεις και αμείωτο ενδιαφέρων, ανεπιφύλακτα σας την προτείνω.
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας