Όλοι θα έχετε δει το βιντεάκι στο διαδίκτυο όπου δείχνει τον Αδόλφο Χίτλερ να τρελαίνεται με τα ζαγάρια τους Έλληνες που κάθισαν σπίτι ακούγοντας τα όσα τους είπε ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς, μπλοκάροντας έτσι τη διάδοση του ιού.
Πραγματικά, όσο και να επιμένουν κάποιοι ακόμα και τώρα πως όλα αυτά είναι υπερβολές, ο Έλληνας κράτησε χαρακτήρα… άνοιξε τ’ αφτιά του και άκουσε αυτά που τους είπαν για το καλό του.
Ναι, ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις… εντυπωσιάζουμε τους πάντες με την ψυχραιμία που δείχνουμε και με το δίκιο του ο καθένας «τρελαίνεται», συγκρίνοντας άλλες εποχές με το σήμερα… με τον ωχαδερφισμό και την αδιαφορία που μας διακατέχει.
Και τι έγινε που δεν θ’ ακούσουμε φέτος Γαϊτάνο, που δεν έχουμε δει ακόμα διαφήμιση του Τζάμπο για τα δώρα του Πάσχα, που είμαστε σπίτι με γυναίκα και παιδιά, που παίζουμε χαρτιά, τάβλι, Μονόπολη, κρεμάλα, UNO, ζωγραφίζουμε, ανακαλύπτουμε νέα πράγματα, βλέπουμε σήριαλ και καπνίζουμε στο μπαλκόνι;
Τίποτα, την υγειά μας να έχουμε και θα το παλέψουμε… για να κάνουμε μια και καλή Ανάσταση.
Το αν θα βγούμε σοφότεροι από αυτή την περιπέτεια ή όχι, αν θα είμαστε ζωντανοί ή θα κοιτάζουμε τον κόσμο από ψηλά, αυτό μόνο ο Θεός το ξέρει.
Το ζητούμενο για μας, είναι το σήμερα. Να αντέξουμε την καραντίνα, να το παλέψουμε με τα όποια προβλήματα ο καθένας αντιμετωπίζει στο σπίτι του, να μην μαυρίζουμε την ψυχή μας με φιλοσοφίες και επαναστατικά μηνύματα του… (Θεέ μου συχωράμε…), το κεφάλι μας και με όση δύναμη μας έχει απομείνει να κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία.
«Πρέπει να ζήσουμε…»
Αυτό ας γίνει κτήμα μας, καθώς αυτό πρέπει να λέμε στα παιδιά μας, μικρά ή μεγάλα (βλ. παππούδες & γιαγιάδες), αυτό ας γίνει προσευχή μας και ελπίδα για το αύριο.
Δύσκολο θα μου πείτε και γω μαζί σας. Εύκολο πλέον δεν είναι τίποτα…
Κουράγιο, δύναμη, πίστη και αισιοδοξία…
Να θυμάστε, πως μετά από την καταιγίδα, όπως λένε και οι γραμματιζούμενοι, έρχεται ξαστεριά.
Ας μείνουμε ζωντανοί να την απολαύσουμε…
Παύλος Ανδριάς