Το τι μυαλό κουβαλάμε ως λαός, δεν είναι εύκολο να το αναλύσουμε, ούτε είναι ώρα να κάνουμε φιλοσοφικές συζητήσεις…
Αυτό όμως που οφείλουμε να πράξουμε, είναι να κλείσουμε το στοματάκι μας και να ανοίξουμε τ’ αφτιά μας, ώστε να ακούσουμε τι μας λένε οι αρμόδιοι… δίχως ενδιάμεσα να σχολιάζουμε κατά το δοκούν.
Να σταματήσουμε τις υπερβολές και τα πικρόχολα σχόλια για αυτούς που προσπαθούν να μας ανοίξουν τα μάτια, να σταματήσουμε να εμπιστευόμαστε κομπογιαννίτες και «περιφερόμενους» ιατρούς μιας χρήσης και ας δώσουμε βάση σε αυτούς που κατέχουν το αντικείμενο, πριν γίνουμε Ιταλία.
Το τι λέει η κάθε «Μπιρμπίλω» και ο κάθε «Τραχανάς», δεν μας αφορά και δεν χρειάζεται να κάνουμε την κλωστή τριχιά, όταν κάτι συμβαίνει γύρω μας…
Η κυβέρνηση και ειδικά ο πρωθυπουργός, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας μας, κατά γενική ομολογία, κατάφεραν να περάσουν το μήνυμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίχως υπερβολές και πανικό… «αναγκάζοντάς» μας να σοβαρευτούμε και να καταλάβουμε πως η προφύλαξη δεν είναι φυλακή, αλλά άμυνα ζωής.
Αυτή, που μέχρι χθες την έβλεπαν σαν παιχνίδι και αντιμετώπιζαν την κάθε συμβουλή ως απειλή στην καλοβολεμένη τους καθημερινότητα!
Βόλτες στις πλατείες, ξαφνικά κουλτουριάρικες κουβεντούλες στα θέατρα και στα σινεμά, αλλά και όταν έκλεισαν τα σχολεία… όλοι το αντιμετώπισαν ως διακοπές και αποχή από το μάθημα γενικά!
Χρειάστηκε να βγάλουν ξεχωριστά οι δήμοι ανακοινώσεις και να τραβήξουν αφτιά, για να «μετριάσουν» το σουλάτσο των παιδιών στις παιδικές χαρές, στις αλάνες και τις επισκέψεις στα σπίτια, λες και γύρισε ο χρόνος πίσω… σ’ εκείνα τα πάρτυ του ’80, με batida de coco, Ρόσσο Αντίκο και ρετσίνα στα χαλαρά, με τυροπιτάκια και ότι άλλο σέρβιρε η μαμά.
Και για να γυρίσουμε στο σήμερα, ας πάρουμε λοιπόν τις τύχες μας στα χέρια μας και ως ώριμοι πολίτες ας καθίσουμε και ας πράξουμε το αυτονόητο.
Προστασία, ασφάλεια και λίγο παραπάνω προσοχή για να μην θρηνήσουμε ανθρώπους που από αμέλεια έπεσαν θύματα αυτής της απειλής…
Παύλος Ανδριάς