Θέμα των ημερών οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, η ψυχολογική, η λεκτική βία και ότι άλλο περιέχει μέσα στους κόλπους της, βία και σεξουαλικό υπονοούμενο…
Η αρχή έγινε και καλώς που έγινε, με την συγκλονιστική εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου για το προσωπικό δράμα που βίωσε και από εκείνη την ημέρα και μετά… άνοιξε ο ασκός του Αιόλου!
Στόματα ανοίγουν, άνθρωποι του θεάματος και γενικά των social media «μαρτυρούν» τα όσα βίωσαν στο παρελθόν, από «κτήνη» που είχαν ή ακόμα έχουν κάθε μορφή εξουσίας στα χέρια τους και ουδείς γνωρίζει που θα μας οδηγήσει αυτή η «ανοιχτή διαμαρτυρία».
Γιατί ναι… τίποτα δεν μένει κρυφό από τη στιγμή που ο αδικημένος ζητάει να βρει το δίκιο του, να βγάλει από μέσα του αυτό που τον βαραίνει, που του τρώει τα σωθικά, που τον μαραζώνει.
Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε πως ο έχων εξουσία, σε συνδυασμό με το κόμπλεξ κατωτερότητας που διαθέτει ή τη μηδενική προσωπικότητα που τον συνοδεύει από την ώρα που γεννήθηκε, λειτουργεί σαν κτήνος, ασκώντας βία και χυδαιότητα… σε αυτόν που κατά τα δικά του θέλω, εξουσιάζει.
Και δυστυχώς σε όλους τους χώρους υπάρχουν τέτοια «κτήνη», όπως δηλώνουν οι προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων που το βίωσαν…
Το άσχημο όμως της ιστορίας είναι πως όλα αυτά τα κτήνη, χρεώνονται στο ανδρικό φύλο, σε αυτό που εδώ και χρόνια έχει χάσει την πραγματική του ταυτότητα…
Δεν μπορεί όμως να είναι όλοι «κτήνη»! Δεν μπορεί να μην υπάρχουν ακόμα εκείνοι οι άνδρες που λατρεύουν και αγαπούν το γυναικείο φύλο, που είναι δίπλα τους ανά πάσα στιγμή! Δεν μπορεί…
Δεν γίνεται να μην υπάρχει έρωτας, όπως δεν γίνεται μια απλή ερωτική ματιά αυτομάτως να βαφτίζεται «σεξουαλική παρενόχληση» ή οτιδήποτε άλλο, σε μια κοινωνία που το έχει υπερβολικά εύκολο να βάζει ταμπέλες και να κρεμάει κουδούνια.
Αν λοιπόν θέλουμε μια υγιή κοινωνία γεμάτη ανθρωπιά, αισθήματα και πραγματικές σχέσεις, ας σταματήσουν κάποιοι να «πυροβολούν» το ανδρικό φύλο και ας αφήσουν «ελεύθερους» εκείνους που πραγματικά το αγαπούν και το πιστεύουν, να το κάνουν σύμμαχο σε αυτόν τους τον αγώνα, στην κάθαρση.
Έναν αγώνα που θα μιλάει για ανθρώπινες αξίες, αξιοπρέπεια και κοινωνικές επαφές δίχως κατάλοιπα διαστροφής.
Ας ανοίξουν και άλλα στόματα, ας τολμήσουν όλοι, αρσενικοί και θηλυκοί, αυτοί που για μια δουλειά, για μια «βοήθεια» αναγκάστηκαν ή πιέστηκαν να υποκύψουν στα χυδαία θέλω του κάθε εγκεφαλικά άρρωστου «εξουσιαστή».
Οι άντρες δεν χάθηκαν. Απλά περιμένουν καρτερικά να σας πιάσουν από το χέρι και να σας περάσουν «απέναντι», εκεί του δεν υπάρχουν «πιράνχα» εξουσίας, ούτε κακιασμένες μάγισσες που ποθούν να μυρίσουν και να γευτούν το κορμί σας.
Παντού υπάρχει ένας άνδρας για εσάς…
Βρείτε τον και μαζί παλέψτε για να ζήσετε ευτυχισμένοι και όχι φοβισμένοι και κυνηγημένοι από τα φαντάσματα του χθες, την υπόλοιπη ζωή σας, απολαμβάνοντας το φλερτ, το χάδι, το φιλί, την ερωτική επαφή, την αγάπη.
Παύλος Ανδριάς