Ναι φίλες και φίλοι και μην σας προκαλεί εντύπωση, καθώς σε τούτη τη χώρα τα πάντα μπορούν να συμβούν και όλα είναι ικανά να γίνουν, αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση. Για τη στιγμή, μη δίνεται και μεγάλη σημασία!
Και στην προκυμμένη περίπτωση ο δικός μας άνθρωπος είναι ο πρωθυπουργός μας και θέλω να με πιστέψετε, πως δεν το λέω ειρωνικά, ούτε θέλω να μειώσω έστω και τα λίγα σωστά που έχει κάνει, για το καλό μας…
Όπως λοιπόν στο παρελθόν, έτσι και τώρα και έχοντας μπει για τα καλά στην προεκλογική περίοδο, ότι μπορεί ο καθένας το δίνει και ότι μπορεί να τάξει, το τάζει.
Μπορεί να είχε γίνει κουβέντα για εκλογές το Σεπτέμβρη, αλλά επειδή στην πολιτική δεν υπάρχουν μπέσα, μην απορήσετε αν δούμε τις κάλπες να στήνονται μαζί με το κλείσιμο των σχολείων, μιας και φέτος ψηφίζουν και τα 17αρια.
Μπορεί να λένε πως λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά με τα επιδόματα κάθε μορφής που μοιράστηκαν τούτες τις μέρες, λαδώσαμε το εντεράκι μας όλοι μας, μιας και κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να μας δουλεύουν ψιλό γαζί, όταν κοντά στις 700.000 εργαζόμενοι δεν αγγίζουν ούτε τα 390 ευρώ, ένας απροσδιόριστος αριθμός χιλιάδων εργαζομένων δεν παίρνουν τα λεφτά στην ώρα τους, την ίδια ώρα που κάτι «παπαγαλάκια» έχουν το θράσος να βγαίνουν και να λένε ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα, είναι κοντά στα 1.137,24 ευρώ…
Να μας πει δηλαδή αυτός ο κερατάς, που τα δίνουν αυτά τα λεφτά και εμείς κοιμόμαστε όρθιοι. Να μας πει ακόμα πως έχουμε κίνηση στην αγορά όταν δεν μπαίνει άνθρωπος στα μαγαζιά για ψώνια, όταν πλέον οι άνω των 25 ετών παίρνουν τον καφέ από το σπίτι τους του και όταν όλοι οι συνταξιούχοι περιμένουν να πάει δύο, για να πάνε στη λαϊκή να ψωνίσουν κανά ζαρζαβατικό!!!
Είπαμε όμως πως δεν πρέπει να μοιρολατρούμε, αλλά ούτε πρέπει να μπούμε στο τρυπάκι του κάθε Μαυρογιαλούρου, που κοιτάζει να σώσει το τομάρι του.
«Αξίζει να ρισκάρουμε μια φορά, για το καλό όλων μας, να ψηφίσουμε κατά συνείδηση και όχι για το προσωπικό μας συμφέρον…», σου λένε κάποιοι άλλοι και εκεί είναι που αρχίζουν τα δύσκολα, μιας και είμαστε αισθηματίες βρε αδερφέ!
Η συνέχεια δική σας…
Παύλος Ανδριάς