mg-71181457528466

Με τι κουράγιο να γυρίσει ο συνταξιούχος στο σπίτι του, έχοντας νιώσει στο πετσί του το «ψαλίδι» που αδιάφορα του κάρφωσε πισώπλατα ο χαρισματικός νεαρός  ηγέτης, που με ψέματα τον γελοιοποίησε και καθημερινά τον εξευτελίζει, λες και αυτός είναι ο ένοχος για την κατάντια αυτής της χώρας!!!

Πραγματικά λυπήθηκα ακούγοντας σήμερα το πρωί γιαγιάδες και παππούδες, καθισμένοι στα παγκάκια της πλατείας δίπλα από το σιντριβάνι, να μιλάνε για το ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν πλέον να συντηρηθούν, να πάρουν τα φάρμακά τους, να δώσουν ένα χέρι βοηθείας στα παιδιά τους που είναι άνεργα, που δεν μπορούν να πάρουν ένα παγωτό στα εγγόνια τους και αν αυτό κάποιοι συνεχίζουν να το θεωρούν λαϊκισμό, ένας χαρακτηρισμός τους ανήκει, αυτός του ΓΕΛΕΙΟΥ…

Η κατάργηση του ΕΚΑΣ σου λέει, ήταν αποφασισμένο να γίνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, απλά εμείς αναγκαστήκαμε να το καταργήσουμε μιας και θέλουμε όλοι οι πολίτες να είναι ίσοι κι όμοιοι!!!

Τι να πεις…

Αυτά τα δοξασμένα περήφανα γηρατειά που όλοι ευαγγελίζονται και όλοι φροντίζουν να τ’ αποζημιώσουν με το που θρονιάζονται στην καρέκλα της εξουσίας, βιώνουν αυτή τη στιγμή την απόλυτη ξευτίλα, δέσμιοι των δήθεν σωτήρων που θα έσκιζαν τα μνημόνια και θα πήγαιναν την Ελλάδα παραπέρα.

Θα μου πεις μερίδιο ευθύνης έχουν και αυτοί και δεν θα διαφωνήσω…

Όμως, δεν είναι σωστό να τα βάζεις τη δεδομένη στιγμή με αυτή τη μερίδα του λαού που σε κρατάει ζωντανό ως κράτος οικονομικά, επειδή εσύ είσαι ανάξιος να κυβερνήσεις ή ακόμα και να πεις όχι στους δανειστές σου, αυτούς που μέχρι χθες τους κουνούσες επιδειχτικά το δαχτυλάκι σου και τους απειλούσες!

Αλλά είπαμε. Αυτή η χώρα στερείτε από ηγέτες εδώ και πολλά χρόνια…

Και το θέμα είναι, αν ποτέ βρεθεί κάποιος κάποτε και καταφέρει να σηκώσει όρθια αυτή τη χώρα, δεν ξέρω αν θα υπάρχει κανείς από εμάς… να του πει έστω ένα «μπράβο», ικανοποιημένος που τούτος ο τόπος και τα παιδιά μας δεν θα υποδουλωθούν ολοκληρωτικά για μια ακόμα φορά, σε κάποιον κομπλεξικό εξουσιαστή.

Αλλά ρε γατόνια της πολιτικής, τους παππούδες και τις γιαγιάδες βρήκατε να χτυπήσετε;

Παύλος Ανδριάς