Τη χώρα που γεννήθηκα, ποτέ δεν την ξεχνώ
το άγιο της το χώμα, συνέχεια θα φιλώ.
Μια χώρα είναι μαγική
σ’ όλο τον κόσμο ξακουστή.
Ύμνο θα κάνω τ’ όνομά σου, τη φλόγα σου και την ελιά σου,
να σε δοξάσουν τα παιδιά σου.
Ελλάδα είναι τ’ όνομά σου, χρυσάφι ατόφιο η θωριά σου.
Μες τη μεσόγειο ύψωσες ευθύς τ’ αναστημά σου.
Απ’ τους Αρχαίους άκουσα, πως έχει η ιστορία,
δάκρυα κυλούν στα μάτια μου, από βαθειά λατρεία.
Με το στεφάνι της ελιάς, νοιώθω πως είμαι βασιλιάς.
Δε θέλω λούσα και χρυσά, έχω τον κλάδο της ελιάς.
Αυτόν θα έχω οδηγό, πολύτιμό μου θησαυρό.
Τη φλόγα σου θα πάρω απ’ το ναό, το δοξασμένο ιερό.
Ύμνο θα κάνω τα’ όνομά σου, τη φλόγα σου και την ελιά σου,
να σε δοξάσουν τα παιδιά σου.
Εδώ θα κάνω τις γιορτές, όπως μου είπαν οι θεές.
Λαούς θα φέρω και φυλές, με πρώτους πάντα αθλητές.
Και στους ναούς στην Ολυμπία
Αγώνες θα κάνω μα το Δία.