Το ξεκαθάρισαν οι άνθρωποι, πως η Παιδεία είναι δικό τους μαγαζί γωνία και δεν έχει δικαίωμα κανείς να βάλει χέρι σ’ αυτό…
Με αφορμή λοιπόν την άρνηση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας να μη δεχτεί την χορηγία του «Ιδρύματος Μποδοσάκη» για τον εξοπλισμό των σχολείων του Νομού, βγήκαν στην επιφάνεια τα κόμπλεξ που διακατέχουν εδώ και χρόνια τον κρατικό μηχανισμό και ειδικά τους μορφωμένους «συνδικαλιστές»!!!
Και εκεί που λες βρε παιδιά, κάποιος μας δουλεύει, έρχεται και η ΟΛΜΕ και σου λέει τελεία και παύλα, τα σχολεία δεν θέλουν χορηγία, το σκοτάδι είναι μαγεία…
Γιατί μιλάμε για απίστευτο κόμπλεξ, για απίστευτη φοβία, για ένα πράγμα λες και τους είπε κάποιος ότι θα σας πάρουμε την «εξουσία», φτιάχνοντας νέο «Κρυφό Σχολειό»!!!
Μιλάμε έπεσαν επάνω να τους φάνε τους εκπροσώπους του «Ιδρύματος Μποδοσάκη», τονίζοντάς τους πως δεν θέλουν την εμπορευματοποίηση του χώρου της Παιδείας, αδιαφορώντας για τη μεγάλη στήριξη και βοήθεια που θα είχαν τα παιδιά, όλη η σχολική κοινότητα στην ουσία, μιας και τέτοιες δράσεις, μόνο μπροστά σε πάνε.
Βέβαια εκεί που γελάς μέχρι «θανάτου», είναι όταν σου λένε πως δεν χρειάζονται τέτοιου είδους «προσφορές», γιατί το υπουργείο τακτοποιεί από μόνο του επάξια τη συντήρηση, τον εξοπλισμός, τη λειτουργία και τη στελέχωση του δημόσιου σχολείου…
Αν το έχετε δει εσείς αυτό στα σχολεία μας, να μου το πείτε… που αν δεν υπήρχαν οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων σε κάθε σχολείο και οι δόλιοι οι δάσκαλοι, να ενώσουν τις δυνάμεις τους, τα περισσότερα σχολεία θα είχαν «καταρρεύσει», μέσα κι έξω.
Αλλά θα μου πείτε αυτά είναι ψιλά γράμματα…
Αυτό που τους ενδιαφέρει, τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι να μη μπει κανείς μες τα πόδια τους, κανείς να μην ανακατευτεί με τα «δικά» τους, κάτι που είναι ορατό στην ανακοίνωσή τους, αφού καλούν τους Διευθυντές των σχολείων και τους συναδέλφους τους, να μη διευκολύνουν διαφημιστικές καμπάνιες.
Αμέ, τι νόμιζες;
Πως θα άφηναν εταιρείες να προσφέρουν δώρα στα «παιδιά», καθαρές αίθουσες, ζεστούς και φιλόξενους χώρους διδασκαλίας και εργαστηρίων, όργανα γυμναστικής και προσεγμένους αύλειους χώρους…
Never… never… never…
Και μιλάμε για προτάσεις από «ιδρύματα» και όχι από απρόσωπες ή μαϊμού εταιρίες. Μιλάμε για αναγνωρισμένες «μονάδες» και όχι από «κομματικά μαγαζιά» της σειράς!!!
Αλλά που, χρόνος και διάθεση να σκεφτούν!!!
Ας καταλάβουν λοιπόν κάποια στιγμή αυτοί οι «κύριοι», πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει και πως η κοινωνία έχει ανάγκη από συνεργασίες και όχι από κλειστά κοντόφθαλμα «κλαμπ» και δυσλειτουργικούς κρατικούς εγκεφάλους…
Παύλος Ανδριάς