Σε νέο σήριαλ κοντεύει να εξελιχθεί στα μουλωχτά, η ιστορία με το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας, μιας και ο Αλέξης έχει βάλει στόχο κατά πως λένε τα περιστεράκια του, να «ξουρίσει» όποιον παπά έχει σκοπό να το παίξει «Παπαφλέσσας», αφού κατά τας γραφάς «αν και παπάς, με την αράδα σου θα πας». Τ’ ακούς Αρχιεπίσκοπε; Το δικό σου παιδί, θα σου δώσει το φιλί…
Ένα φιλί ζεστό, τρελό, αισθησιακό, σαν αυτό που λαμβάνει ο καθένας μας κάθε πρωί που ανοίγουμε το μάτι μας και συνειδητοποιούμε ότι ακόμα ζούμε!
«Είμαστε ακόμα ζωντανοί…», παρά τα όσα μας έχουν συμβεί, λες και κάποιος μας έχει μουντζώσει ή μας έχει γονατίσει με τη μουρμούρα και τη γλωσσοφαγιά.
Ουρές κάνει ο κόσμος στο Λαγκαδά για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, το ιερό κειμήλιο των Αγίων Ισιδώρων, με την ελπίδα ότι θα γίνει το θαύμα και θα σταθεί ξανά στα πόδια του… σε αντίθεση με άλλους που παίζουν στοίχημα με τη ζωή τους, ελπίζοντας πως με τα χρόνια η ασθένεια που έχουν θα γιατρευτεί, μη έχοντας στον ήλιο μοίρα, για ότι τους συμβεί!!!
Όσο για τους υπόλοιπους, αυτούς που έχουν ακόμα την άνεση να χαλάνε το κάτι παραπάνω, οι αριθμοί λένε πως 200 ημέρες το χρόνο δουλεύουν για την Εφορία, 100 ημέρες για τα δανικά κι αγύριστα των παρελθόντων ετών και τις 65 ημέρες που μένουν, ζουν τη ζωή τους…
Ρε σεις, δουλευόμαστε; Άνθρωποι μ’ αξιοπρέπεια, φτώχια και φιλότιμο είμαστε ή μπαμπουίνοι και ουρακοτάγκοι, ακόλουθοι του κάθε κερατά;
Απορία: Πότε θα κάνει ξαστεριά, να βγουν στην παραλία τα καυτά κορμιά;
Παύλος Ανδριάς