Σε σάκο του μποξ έχει μεταμορφωθεί πλέον ο μέχρι πριν πολλά χρόνια πολίτης τούτης της χώρας, ο απόγονος μιας ευλογημένης απ’ όλες τις απόψεις χώρας, ο Έλληνας… που θαύμαζαν και ήταν υπερήφανοι όσοι είχαν δεσμούς αγάπης μαζί του!
Η αλήθεια είναι ότι οι προκλήσεις και τα «κάλπικα» δώρα που του πρόσφεραν οι μάγοι με τις μίζες, δεν ήταν λίγες, όπως δεν ήταν λίγες και οι στερήσεις που είχε βιώσει μέχρι τότε…
Βρέθηκε αδύναμος και στάθηκε απροετοίμαστος μπροστά στη μπόρα των εξελίξεων που ξέσπασε, δίχως να έχει τα κατάλληλα εφόδια ώστε να προστατευτεί!
Οι εσωτερικές διαμάχες, η δήθεν επαναστατική κουλτούρα των «μαχητών» των φαντασμάτων του βουνού και του κάμπου, η αγραμματοσύνη του πολέμου και των στερήσεων, λειτούργησαν ως κατάλληλα «όπλα» στα σχέδια των εισερχόμενων ηγετών της αλλαγής… που προσφέροντας υποσχέσεις και σκορπώντας χρήμα, δεν άργησαν να αλλοιώσουν πλήρως την ταυτότητα του Έλληνα.
Ο Έλληνας, ως «Λαλάκης ο εισαγόμενος», έγινε νεοέλληνας, ντύθηκε ή ξεβρακώθηκε, ανάλογα με το μέγεθος από τα λύτρα της προδοσίας που πήρε, έγινε γνώστης των πάντων παρακολουθώντας μέρα νύχτα μαθήματα ηλίθιας παιδείας, μέσα από την τηλεόραση και δεν άργησε μέσα σε λίγα χρόνια να κυκλοφορεί με την ταυτότητα του μαλάκα και του κερατά, υπερήφανος για το κατόρθωμά του!!!
Κατσαπλιάδες τοποθετήθηκαν σε θέσεις κλειδιά, αγράμματοι άνθρωποι που ντύθηκαν με τα χρώματα της προσωπολατρίας ανέλαβαν την εξουσία και αν είχαν μείνει και μερικές χιλιάδες «ισορροπημένοι» πολίτες… τους κατασπάραξε το σύστημα.
Ένα σύστημα, που λίγο πολύ μέσα σε τριάντα χρόνια ισοπέδωσε τα πάντα, αλλοίωσε την ταυτότητα του Έλληνα, τον ξευτίλισε μπροστά στα μάτια όλων και από «ήρωας» και «σοφός» του παρελθόντος, έγινε κουτσαβάκι και ραμολιμέντο του παρόντος… να τριγυρνά και να φέρνει βόλτες σε μια καμένη γη…
Τον έμαθαν να δηλώνει Ευρωπαίος του «καναπέος», να τρώει λούτσους με την οκά, να κατινιάζει ότι αναπνέει, περπατάει και πετά, μα και εξαφανίζοντας βιβλία και συγγράμματα ιστορικά, μέρα με τη μέρα, τον νάρκωσαν για τα καλά!
Και μετά;
Με ένα «Άντε γειά…», ζωντανό τον έριξαν στο λάκκο με τα φίδια και απειλώντας τον καθημερινά, του όπλισαν το χέρι και τον ονόμασαν δολοφόνο, δίχως ίχνος ανθρωπιάς!
Αχ, βρε εθνική μου λεβεντιά, που σ’ έκαναν απολειφάδι και σε πέταξαν σε μια γωνιά, μακάρι να βρεις τη δύναμη ξανά και να σταθεί στα πόδια του γερά, να διδάξεις με αλήθειες τα παιδιά και μαζί τους να φωνάξει «Λευτεριά»…
Παύλος Ανδριάς