Μια αγαπημένη συνήθεια από το χθες, έρχεται να μας θυμίσει το πώς κάποιες μικρές στιγμές, κάποιες γλυκές συνήθειες, είναι ικανές να μας χαρίσουν λίγη ευτυχία και ελπίδα για το αύριο, που μέχρι χθες θεωρούσαμε πως είναι εγκλωβισμένο στις «συμπληγάδες πέτρες» της υπερκατανάλωσης!
Ναι, πιστέψτε με… ένα τόσο δα μικρό πράγμα, μπορεί να μας αλλάξει τη διάθεση, τον τρόπο σκέψης, τον τρόπο που θέλουμε να εκφράσουμε ή να δηλώσουμε κάτι…
Εκεί που όλα πάνε «ανάποδα» από τους ταπεινούς μικρούς αρχικούς σχεδιασμούς μας, μια απλή κίνηση είναι αρκετή για να μας θυμίσει πως τα «πάντα» κρίνονται στη λεπτομέρεια!
Σε αυτή, που καθημερινά μας τρομάζει και μόνο στην ιδέα ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει και να μας εγκλωβίσει στα «δίχτυα» της αβεβαιότητας και του άγχους.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν καλούμαστε να προλάβουμε και μ’ ένα «υποβρύχιο» να τορπιλίσουμε τη μιζέρια, την κακοκεφιά, τις αναστολές, τις αμφιβολίες και το στρες…
Αν σκεφτείτε πόσες και πόσες φορές πήγαν στράφι εκατοντάδες ώρες σκέψεων και αναλύσεων, εύκολα θα καταλάβετε και προφανώς θα συμφωνήσετε πως όλα είναι ατμός, όλα είναι στο μυαλό που κουβαλάμε!
Γι’ αυτό σας λέω… Βάζουμε μια γερή κουταλιά βανίλιας μέσα στο ποτήρι με παγωμένο νερό, το αφήνουμε για μερικά δευτερόλεπτα να πάρει τη γλύκα της και αφού αλφαδιάζουμε το κορμί μας όπου μας βολεύει και μας εξυπηρετεί, «τορπιλίζουμε» τα σωθικά μας με το πιο αθώο υποβρύχιο του κόσμου.
Η ζωή είναι λίγη και καιρός είναι να σταματήσουμε την κάθε είδους «μουρμούρας», την κάθε είδους κοινωνική κατινιά και τα πικρόχολα σχόλια, τις αναλύσεις του καναπέ και τις αμπελοφιλοσοφίες… μιας και η κατσίκα του γείτονα ψόφησε, και πλέον ήρθε και η σειρά της δικιάς μας!
Λένε πως ως λαός στα δύσκολα γινόμαστε ένα και το παλεύουμε. Ας το κάνουμε λοιπόν και στα εύκολα. Στο χέρι μας είναι… πριν μείνουμε μόνοι.
Καλή Παναγιά, με όλα του Θεού τα καλά.
Παύλος Ανδριάς