Λένε, πως καλός γραφιάς, είναι εκείνος που ξέρει να ελέγχει το αντικείμενο που επιλέγει να «παρουσιάσει», αλλά και αυτός που ξέρει να σέβεται τους όρους και τις ιδιαιτερότητες των πηγών και των θεσμών.
Στις μέρες μας βέβαια, μην κρυβόμαστε… αυτό το είδος σπανίζει, αφού ο κάθε λάτρης της γραφής αυτοβαφτίζεται συγγραφέας, μιας και πληρώνει για να εκδώσει το πόνημά του και άρα έχει άποψη!
Κι εκεί επιτρέψτε μου να πω, είναι που ισοπεδώνονται τα πάντα και κυριαρχεί το «ΕΓΩ»… καθώς απροκάλυπτα δηλώνει, ότι το «ΕΧΕΙ»!!!
Έχει άποψη για τα πάντα… όπως επιγραμματικά αναφέρω…
Μοναδική η σύλληψη της ιδέας
Άριστη η δόμηση της πλοκής
Ολοκληρωμένοι οι χαρακτήρες του
Μοναδικό το πλάνο δράσης
…και το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος!
Σίγουρη επιτυχία
Ο «νεοσυγγραφέας», είναι σαν τον «νεοέλληνα»!
Όλος ο κόσμος δηλαδή πλάστηκε γι’ αυτόν, όλοι πρέπει να τον διαβάσουν γιατί έχει το κάτι μοναδικό, μα και όλοι πρέπει να υποκλιθούν στο μεγαλείο της γραφής του…
Δυστυχώς, όσες προσπάθειες και αν γίνονται από αρκετές «Λογοτεχνικές ενώσεις», ώστε να μετριάσει το συγγραφικό τσουνάμι των «εκθέσεων ιδεών», το αποτέλεσμα συνεχίζει να παραμένει το ίδιο…
Το ίδιο, γιατί απλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο από αυτούς τους σοφούς νομοθέτες να σκύψει πάνω από το πρόβλημα και να δώσει λύση… σε όλο αυτό το συγγραφικό πανηγυράκι που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια, με την βάναυση κακοποίηση της γραφής!
Ο κιτρινισμός της τηλεόρασης και των εφημερίδων, μπήκε και στα βιβλία…
Η θεματολογία αλλοιώθηκε μα και επηρεάστηκε από τις κάθε είδους αποχρώσεις του γκρι, του λαδί και του μουσταρδί…
«Αν δεν έχει σκηνές ερωτικής βίας, το βιβλίο δεν πουλάει…», σε ενημερώνει η κάθε τυχάρπαστη σύμβουλος έκδοσης, η κυρία που έχει μύτη και οσφρίζεται από χιλιόμετρα την επιτυχία…
Η επιτυχία… αυτή που όλοι αποζητάμε, ο καθένας όμως με τη δικιά του θεωρία και τη δική του φιλοσοφία…
Και αν σας μίλησα μέχρι τώρα για την κακοποίηση της συγγραφικής ιδέας και το «βιασμό» κάθε μορφής συγγραφικής έκφρασης, είναι γιατί… δυστυχώς, όσο πάει και χάνονται οι λιγοστές αξιόλογες πένες του τόπου μας, όχι γιατί δεν έχουν δύναμη να σταθούν… αλλά γιατί τα social media με διάφορα τεχνάσματα φροντίζουν να αναδείξουν συγκεκριμένες μορφές γραφής, ξένες προς το χθες της συγγραφικής ιστορίας αυτού του τόπου…
Χθες…
Σίγουρα καλύτερο από το σήμερα, όπως λέει πάντα ο σοφός λαός μας, μιας και τίποτα δεν είναι τυχαίο, μιας και πάντα… κάθε συγγραφέας που σέβεται το λόγο του, δεν ξεχνά να αντλεί δύναμη από αυτό…
Μύθος, Τόποι και Λογοτεχνία
Ένα ταξίδι στο παρελθόν του μέλλοντος
Αυτό που καλείται πλέον να προστατέψει κάθε γραφιάς, κάθε συλλέκτης λέξεων…
Γεννηθήκαμε σε έναν τόπο ευλογημένο, σε έναν τόπο γεμάτο ιστορία, σε έναν τόπο που αξίζει σεβασμό και που οφείλουμε να τον υπηρετούμε μέσα από τα γραπτά μας, μέσα από το λόγο μας…
Για μένα αυτός είναι ο ιερός ρόλος του «ΜΥΘΟΓΡΑΦΟΥ», αυτού που κάθεται και πάνω σ’ ένα λευκό χαρτί αποτυπώνει την ιδέα του, καταθέτει τον ψυχικό του κόσμο, γράφει ένα πόνημα… άξιο της φιλοσοφίας των προγόνων του.
Έχοντας λοιπόν ως πρότυπο τους αρχαίους συγγραφείς και ακολουθώντας τη δομή της αρχαίας τραγωδίας, το μόνο που οφείλει να κάνει είναι να πάει την ιστορία παρακάτω…
Να γοητεύσει τον αναγνώστη με τη γραφή του, να τον κάνει να αισθανθεί υπερήφανος μέσα από ήρωες φυσικούς, να του διδάξει την ιστορία του τόπου του.
Εκείνη, που τόσοι ξένοι δημιουργοί μνημονεύουν μέσα από τα έργα τους και γεύονται την επιτυχία… ως φυσικό «δώρο»!!!
Ένα «Δώρο»… που εμείς έχουμε τον τρόπο να το μοιραστούμε μεταξύ μας, έχουμε τον τρόπο να το διδάξουμε στα παιδιά μας, γυρίζοντας την πλάτη σε κάθε ξενόφερτο και φανταστικό… που αυτό που προσδοκά είναι να μας αλλοιώσει τη σκέψη και να μας επιβάλει έναν άλλο τρόπο ζωής.
Είμαστε πλούσιοι, αλλά το αγνοούμε…
Έχουμε μυαλό, αλλά δεν το χρησιμοποιούμε…
Έχουμε Ιστορία, αλλά δεν τη σεβόμαστε…
Το γιατί;
Σημεία των καιρών σου λένε οι ειδικοί…
Ποιος όμως σου λέει να το παλέψεις;
Κανείς…
Γιατί το αγωνίζομαι, σημαίνει ζω… σημαίνει προσδοκώ ένα καλύτερο αύριο.
Και πραγματικά αυτό καλείται να φέρει εις πέρας όποιος γραφιάς θέλει ν’ αποκαλείται συγγραφέας.
Με οδηγό το χθες, σύμμαχο τον πλούτο του τόπου του και όπλο το λόγο του… να αγωνιστεί και να υψώσει ψηλά, για μια ακόμα φορά το ανάστημα τούτης της χώρας…
Πλούσια η μυθολογία από ήρωες, γεμάτα τα αρχεία από ιστορικά γεγονότα, μοναδικός ο λεξικός θησαυρός μας… στοιχεία άξια για ένα μέλλον γεμάτο συγγράμματα σταθμούς.
Ας ενώσουμε λοιπόν τα χέρια και τις δυνάμεις μας, ας διδάξουμε παιδεία και ελπίδα τα παιδιά μας και ας επαναλάβουμε την Ιστορία… έτσι ώστε νέα συγγράμματα να γίνουν σημεία αναφοράς, για έναν καλύτερο κόσμο.
(Η εισήγηση του Παύλου Ανδριά, στην «3η Πανελλήνια Πνευματική Συνάντηση» στη Μεσσήνη, με την ιδιότητα του Συγγραφέα, Δημοσιογράφου, Υπεύθυνου Δημοσίων Σχέσεων της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών»)