Έτσι απλά και δίχως συναισθηματική φόρτιση και δακρύβρεχτα κείμενα, για μια ακόμα φορά… η νέα τάξη πραγμάτων μας δηλώνει ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο, παρά ένα αναλώσιμο είδος που καταλάθος, έχει φυσική ταυτότητα και όχι barcode!!!
Δόθηκαν λοιπόν οι τηλεοπτικές άδειες, άλλαξε κατά πως λένε το σκηνικό στην «αγορά», αλλά στο κάδρο… αυτός που κοιτάζει περίλυπος και απογοητευμένος, είναι ο μέχρι χθες εργαζόμενος στα «σκιώδες» ΜΜΕ… όπως με τον τρόπο τους το χαρακτήρισαν οι ειδήμονες, που μέσα από μια επιστολή ή ένα mail, ο χρόνος αρχίζει να μετράει αντίστροφα…
Άνεργος…
Αυτός θα είναι ο τίτλος που θα τον χαρακτηρίζει και θα τον συνοδεύει σ’ ένα αβέβαιο μέλλον που έρχεται, μιας και κανείς δεν φρόντισε να γυρίσει να τον κοιτάξει, να τακτοποιήσει τις όποιες εκκρεμότητες υπήρχαν ή υπάρχουν μεταξύ τους, μιας και έτσι απλά… αυτή είναι η μοίρα του!
Υπεύθυνα δεν του απαντάει κανείς, γιατί δεν ξέρει… σου λέει, με αυτόν όμως να είναι εκτεθειμένος απέναντι στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στις υποχρεώσεις και στις δεσμεύσεις του, στην καθημερινότητα που ζει και κινείται και που ίσως αύριο γυρίσει και τον χαρακτηρίσει «αργόσχολο» που κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και περιμένει…
Ναι, μπορεί ν’ ακούγεται τρελό… αλλά αυτός είναι ο σύνηθες χαρακτηρισμός που δίνει ο «βολεμένος ιδεολόγος», το «κομματικό στρατιωτάκι», ο «κακόψυχος συνάνθρωπος», ο «κατά συρροή καρεκλοκένταυρος», σε κάθε υποψήφιο άνεργο… λες κι εκείνος διάλεξε αυτό το δρόμο, λες και κείνος αποφάσισε να βάλει τη θηλιά της ανεργίας, στη ζωή του.
Με την άδειά σας… άνεργος!!!
Και μόνο στη σκέψη, το αίμα σου παγώνει, το μυαλό θολώνει, η κάθε πράξη χάνει τον ειρμό και τη συνοχή της, σε μια κοινωνία που αδυνατεί να σου δώσει πιστικές απαντήσεις για το αύριο και να σε στηρίξει.
Και αν για «κάποιους», όλα αυτά είναι υπερβολές… για όσους έχουν βιώσει στο πετσί τους το καρκίνωμα της ανεργίας, είναι μια σύγχρονη κατάρα που κανείς δεν δείχνει να έχει τη διάθεση να την ξορκίσει.
Μακάρι, να βρεθεί μια λύση… για αυτή τη νέα στρατιά ανέργων που ζυγώνει, μακάρι να είναι ένα κακό όνειρο, μακάρι σ’ αυτή τη χώρα ν’ αρχίσει να πρυτανεύει η λογική και όχι η θεωρία του «αλλάζω», «βουλιάζω», «αρπάζω», γιατί τίποτα δεν εξουσιάζω…
Παύλος Ανδριάς