Με την απογοήτευση να μας συνοδεύει κατά την αποχώρηση μας από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πύργου Ηλείας, προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε τη στάση και την απόφαση της κατά τ’ αλλά ευγενικής υπαλλήλου, που δεν μας επέτρεψε να παρακολουθήσουμε το πρόγραμμα Καλοκαιρινής εκστρατείας ανάγνωσης και δημιουργικότητας για παιδιά, που εκείνη τη στιγμή ήταν σε εξέλιξη, με τη συγγραφέα Διονυσία Νέδα.
Μια η δικαιολογία ότι «έχει αρχίσει πριν λίγο», μια ότι «οι θέσεις είναι συμπληρωμένες», μια ότι «αν δεν είστε μέλος της Βιβλιοθήκης δεν έχετε δικαίωμα συμμετοχής» και τέλος «το έχουμε ανακοινώσει εδώ και καιρό, εσείς που ήσασταν;», μας έκαναν ν’ απογοητευτούμε για μια ακόμα φορά για τον τρόπο λειτουργίας, «κάποιων» υπηρεσιών, που ένας υπάλληλος κάνει κουμάντο, λες και είναι το μποστάνι του!!!
Δύο γονείς συγγραφείς (που δεν κάναμε χρήση της ιδιότητάς μας) με τα παιδιά τους λοιπόν που πήγαν ως επισκέπτες μιας και κατοικούμε στην Αθήνα, ήταν υπερβολικά δύσκολο και απαγορευτικό να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα, αλλά και να σηκώσουν την υπάλληλο από την καρέκλα της, που μόλις είχε κλείσει το μυθιστόρημα που διάβαζε, κι εμείς οι «αχαΐρευτοι», τη διακόψαμε…
Ούτε μια πιστευτή δικαιολογία, ούτε μια προσπάθειας φιλικής προσέγγισης των παιδιών έστω, ούτε ένα «μισό λεπτό, να δω τι μπορώ να πάνω», ούτε τίποτα.
Μόνο, αυτό ξέρω, αυτό κάνω…
Μπορεί να την αδικώ τη συγκεκριμένη υπάλληλο, μπορεί να ήταν μια «λάθος στιγμή» αυτής η στάση, αλλά στο χώρο που δραστηριοποιούμε, δεν δικαιολογώ κανένα «λάθος» στην προβολή και προώθηση του βιβλίου, της ανάγνωσης και της αγάπης γι’ αυτό.
Λυπάμαι πραγματικά που αυτός ο νομός σε πολλά «πράγματα» συνεχίζει να είναι πίσω, όσο και αν κάποιοι αξιόλογοι άνθρωποι αγωνίζονται ν’ αλλάξουν την εικόνα, του «χαλαρά» και «μη μιλάς, η πόλη κοιμάται»!!!
Ας το κοιτάξουν αυτό οι αρμόδιοι και αν γράφω αυτές τις αράδες, δεν είναι γιατί θέλω να μειώσω το έργο της Βιβλιοθήκης και των υπαλλήλων της, ούτε να προσβάλω ή να δημιουργήσω πρόβλημα σε κάποιον…
Το κάνω για ένα και μόνο λόγο…
Ας είναι τα παιδιά μου τα τελευταία που κάποιος «υπάλληλος» τα έδιωξε από μια Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη…
Παύλος Ανδριάς