«Αν μπορούσαν τα δέντρα να μιλήσουν…», λέει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου… για να έρθει ο ίδιος μέσα από τη γραφή του, να δώσει φωνή σ’ αυτά και πραγματικά να μας μεταφέρει σ’ έναν άλλο κόσμο, εκείνον της αποκρυπτογράφησης των μηνυμάτων του «πορεύομαι, άρα ζω».
Τα δεκαέξι διηγήματα του βιβλίου του Χρήστου Αναστασόπουλου, αποτελούν ξεχωριστό πλούτο για όποιον τα διαβάσει, μιας και μέσα από αυτά θ’ ανακαλύψει και θα προκληθεί να διαβεί το δρόμο της αγάπης, της προσφοράς αλλά και της εξέλιξης.
Αξίζει να αναφέρω εδώ πως κάθε ιστορία – διήγημα, έχει κάτι το ξεχωριστό, μιας και ο τρόπος γραφής είναι γήινος, γεμάτος αλήθειες, βαθιά νοήματα, άξια να τα μελετήσεις και να ανακαλύψεις πόση δύναμη κρύβει μέσα του ένα «δέντρο».
«Τα δέντρα μας διδάσκουν…» είχε πει ο Έσσε, όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βιβλίου, μιας και είναι ιερά, μιας και αν ξέρεις να μιλάς μαζί τους, έχεις να μάθεις πολλά…
Και ο Χρήστος, πραγματικά μας μαθαίνει πολλά μ’ αυτό του το βιβλίο, που ίσως καλό θα ήταν να το έχουμε κάπου δίπλα μας όταν θέλουμε να μιλήσουμε, να σκεφτούμε, να εκφράσουμε ένα φόβο μας, μια επιθυμία μας… μιας και το «δέντρο», έχει ψυχή και φωνή.
Αγκαλιάζοντας ένα δέντρο, παίρνεις δύναμη…
Διαβάζοντας «το δέντρο», γεμίζεις γνώση.
Παύλος Ανδριάς
Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
www.aylogyros news.gr