Είναι ένα βιβλίο που ήθελα καιρό να διαβάσω και ομολογώ ότι αν και το ξεκίνησα σε λάθος εποχή, δεν απογοητεύτηκα. Ο συγγραφέας μας δίνει μέσα από τις λέξεις του να νιώσουμε στο πετσί μας την τσαλακωμένη κρυφή κοινωνία μας με μια μολυβιά χωρίς αποτυπώματα.
Ο συγγραφέας τολμά να ξεγυμνώσει την ψύχη και το χαρακτήρα της ηρωίδας του. Μας δίνει κάθε πτυχή της ψυχής, των συναισθημάτων και του χαρακτήρα της. Ξεγυμνώνει σε σκληρή γραφή τα παθήμάτα της και αποτυπώνει με γλαφυρότητα και ευγένεια και ελάχιστο χιούμορ τα σκαμπανεβάσματα της σκέψης, της ζώης και το κάθε βήμα της ηρωίδας του.
Μας αφήνει να ψάξουμε και να δούμε την αλήθεια της. Μας δίνει ακόμη και ίχνη και αποτυπώματα απο χαρακτήρες που ίσως έχουμε συναντήσει ανά καιρούς στην ζωή μας, στην ζωή της Άννας που άλλες φόρες την λύγισαν και άλλες φόρες την έκαναν να σκεφτεί λίγο περισσότερο την κάθε κατάσταση που προέκυπτε στην ζωή της.
Ένα πρόσωπο, τρείς ζωές. Η Γιανουλά η στιγματισμένη κουτσή κοπέλα. Η Ιωάννα η ανεξάρτητη με τα πολλά λάθη και η Άννα. Η Άννα που κάθεται γυμνή απέναντι από τον εαυτό της και διώχνει καθετί λάθος από την ζωή της. Μια τελευταία ευκαιρία.
Λάθη που πλήρωσε από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο κόσμο και συνέχισε να τα κουβάλα μέχρι την τελευταία στιγμή στην ζωή της να συνεχίζει να κάνει όχι γιατί θέλει, όχι για να μην πληγωθεί αλλά για να μην πληγώσει γιατί ήθελε μόνο να αγαπηθεί και να αγαπήσει.
Ένα βιβλίο ύμνος στην γυναικεία ψυχολογία κακοποιημένων γυναικών. Ένα βιβλίο που σε παρασέρνει στα βαθιά νερά του κοινωνικού ρατσισμού. Ένα βιβλίο που σε κάθε σελίδα έκλαιγα και πονούσα για την Άννα για την κάθε Άννα που προσπερνάμε αλλά είναι, παλεύει να ζήσει ξανά από την αρχή. Να νιώσει τα απλά καθημερινά που εμείς ίσως να τα έχουμε αλλά για εκείνη είναι λύτρωση.
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα που παρότι άντρας μετέφερε στο έπακρο ένα βιβλίο που μιλά καθαρά για την γυναικά και την κακοποίηση της.
Εύα Κουτσούμπα