Και να πεις ότι δεν του το είχε πει η θειά του η Ισμήνη… καθώς έπιναν τον καφέ τους στο μικρό σαλονάκι του σπιτιού της στην Κυψέλη, που τα τελευταία χρόνια τον φιλοξενούσε, μιας και η αδερφή της ζούσε στην επαρχία με τον δεύτερο άντρα της… το νέο μεγάλο της έρωτα.
«Μπελάδες βλέπω στο δρόμο σου παιδάκι μου και μακάρι να βγω ψεύτρα!»
«Έλα τώρα με τις υπερβολές σου και τις φοβίες σου! Όλα καλά θα πάνε. Και ο γάμος με τη Δημητρούλα μου θα γίνει και το οικοπεδάκι θα μας γράψει ο παππούς και όλα καλά θα μας πάνε. Κι εσένα δεν θα σ’ αφήσω μόνη. Μαζί μας θα μένεις…», της απάντησε ανάβοντας τσιγάρο και αφήνοντας το κορμί του να φωλιάσει στην πλάτη της φθαρμένης πολυθρόνας της Ισμήνης.
«Δε στα λέω για να σε στεναχωρήσω γιόκα μου, αλλά αυτό το ψάρι στο φλιτζάνι με σκιάζει…»
«Μη φοβάσαι. Ο Αλέξης είπε θα τα τακτοποιήσει όλα… Και δεν λέει μεγάλες κουβέντες σαν τους άλλους, γιατί είναι αυτοδημιούργητος. Τα βάσανά μας τελείωσαν και θα το δεις… Δόξα τω Θεό, τη δουλίτσα μου την έχω, το γκομενάκι μου το τσίμπησα και όπως λέει και ο Σάκης, όλα καλά θα μας πάνε. Θα δεις…»
Εκείνη του χαμογέλασε και πιάνοντάς του στοργικά το χέρι, τον κοίταξε βαθιά στα μάτια…
«Τίποτα μη θεωρείς δεδομένο Αρχιμήδη μου… Έτσι την πάτησε και ο πατέρας σου με την τσαούσα τη μάνα σου και αδερφή μου! Μήτσο ξύπνα, Μήτσο ξύπνα… του έλεγα, ρίξε λίγο τον εγωισμό σου και ασχολήσου μαζί της… Τίποτα αυτός! Ήξερε… Μέχρι που τους βρήκε καβάλα να παίξουν τον τροχό της τύχης και από πρώτο τιμόνι, έγινε η πρώτη μπεκροκανάτα της Αχαρνών…»
«Εγώ δεν είμαι σαν αυτόν…», της απάντησε με ύφος τινάζοντας το τσιγάρο του.
«Ναι τρομάρα σου, πήρες από την αχαΐρευτη τη μάνα σου, που τέλειωσε την ΑΣΟΕΕ για να πάει τώρα να μαδάει μαργαρίτες στη Βύλιζα, όσο εκείνος ξεπετσιάζει τα ζωντανά κι όλα αυτά, για να μυρίζει τη βαρβατίλα του… Ρεζιλίκια πράμα!!!»
Έσβησε το τσιγάρο του και χαμογελώντας βιαστικά σηκώθηκε από την πολυθρόνα, μ’ εκείνη όμως να κοιτάζει προβληματισμένη το φλιτζάνι…
«Μην πιστεύεις σε χαζομάρες. Την τύχη μας λέει, μόνοι μας τη φτιάχνουμε… Και στο φινάλε βρε θειά, δεν έχει βγει και κάτι απ’ όσα μου έχεις πει! Άστο σου λέω… έχεις κάψει δίσκο», πρόσθεσε και γελώντας έφυγε… για δουλειά, μ’ εκείνη να τον σταυρώνει, όπως κάθε πρωί.
«Στο καλό και να προσέχεις… Η Παναγιά η οδηγήτρια κοντά σου…»